ประกาศศาลแพ่งมีนบุรี เรื่อง คำสั่งเป็นคนสาบสูญ [นายกิมหมง หรือคิมหมง แซ่เจียม และนางเผื่อน แซ่เจียม]
ประกาศศาลแพ่งมีนบุรี เรื่อง คำสั่งเป็นคนสาบสูญ [นายกิมหมง หรือคิมหมง แซ่เจียม และนางเผื่อน แซ่เจียม]
ประกาศศาลแพงมีนบุรี เรื่อง คําสั่งเป็นคนสาบสูญ หมายเลขดําที่ พ 2272/2564 คดีหมายเลขแดงที่ พ 613/2565 ด้วย นางรุงทิวา แสงแกว หรือแซเจียม ผู้รอง มีภูมิลําเนาอยู่บ้านเลขที่ 22 ซอยเสรีไทย 61 แยก 5 แขวงคันนายาว เขตคันนายาว จังหวัดกรุงเทพมหานคร ผู้รองยื่นคํารองขอให้ศาลมีคําสั่งให้ นายกิมหมง หรือคิมหมง แซเจียม กับนางเผื่อน แซเจียม เป็นคนสาบสูญ ศาลประกาศนัดไตสวนแล้ว ไม่มีผู้คัดคาน ทางไตสวนขอเท็จจริงฟงได้วา ผู้รองเป็นบุตรของ นายกิมหมง หรือคิมหมง แซเจียม กับนางเผื่อน แซเจียม ตามสูติบัตร นายจําลอง หลิ่มสาโรจน และนางเจริญศรี หลิ่มสาโรจน จดทะเบียนรับผู้รองเป็นบุตรบุญธรรม และผู้รองทราบเรื่องราวจากนายจําลอง และนางเจริญศรีวา เมื่อป 2513 นายกิมหมง หรือคิมหมง แซเจียม กับนางเผื่อน แซเจียม ได้ยกผู้รองให้เป็นบุตรบุญธรรมของนายจําลองและนางเจริญศรี ตั้งแต่ผู้รองยังเป็นเด็กแล้ว นายกิมหมง หรือคิมหมง แซเจียม กับนางเผื่อน แซเจียม เดินทางไปทํามาหากินยังสถานที่อื่นจนถึงปจจุบันผู้รอง และบุคคลอื่นไม่มีใครทราบวาบุคคลทั้งสองยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ ผู้รองไปตรวจสอบและสืบคนขอมูลของบิดา และมารดาของผู้รองจากฐานขอมูลทะเบียน ของสํานักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทยแล้ว ผลปรากฏวาไม่พบในฐานขอมูล ผู้รองมีเหตุขัดของไม่สามารถดําเนินการเรื่องบําเหน็จตกทอดกรณีผู้รองเสียชีวิตได้ จึงยื่นคํารองขอให้ศาลมีคําสั่งให้ นายกิมหมง หรือคิมหมง แซเจียม และนางเผื่อน แซเจียม เป็นคนสาบสูญ พิเคราะหแล้ว เห็นวา ผู้รองเป็นบุตรของนายกิมหมง หรือคิมหมง แซเจียม และนางเผื่อน แซเจียม เป็นผู้มีสวนได้เสียเมื่อป 2513 นายกิมหมง หรือคิมหมง และนางเผื่อน ได้ยกผู้รองให้เป็นบุตรบุญธรรม ของบุคคลอื่น แล้วเดินทางไปทํามาหากินยังสถานที่อื่นจนถึงปจจุบันเกินกวาหาปและไม่มีใครรูแนวา บุคคลทั้งสองนั้นยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ กรณีจึงมีเหตุที่จะมีคําสั่งให้บุคคลทั้งสองเป็นคนสาบสูญได้ อาศัยอํานาจตามประมวลกฎหมายแพงและพาณิชย มาตรา 61 จึงมีคําสั่งให้ นายกิมหมง หรือคิมหมง แซเจียม และนางเผื่อน แซเจียม เป็นคนสาบสูญ ประกาศ ณ วันที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2565 ทัดชัย บัวสอน ผู้พิพากษา ้ หนา 7 ่ เลม 139 ตอนที่ 97 ง ราชกิจจานุเบกษา 22 ธันวาคม 2565