ข้อบัญญัติองค์กรปกครองส่วนตำบลวังทอง เรื่อง ควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ พ.ศ. 2562

ขอบัญญัติองคการบริหารสวนตําบลวังทอง เรื่อง ควบคุมการเลี้ยงหรือปลอยสัตว พ.ศ. 2562 โดยที่เป็นการสมควรตราขอบัญญัติองคกรปกครองสวนตําบลวังทอง วาด้วยควบคุมการเลี้ยง หรือปลอยสัตว อาศัยอํานาจตามความในมาตรา 71 แห่งพระราชบัญญัติสภาตําบลและองคการบริหารสวนตําบล พ.ศ. 2537 ซึ่งแกไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตําบลและองคการบริหารสวนตําบล (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2546 ประกอบมาตรา 29 แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. 2535 และที่แกไขเพิ่มเติม องคการบริหารสวนตําบลวังทอง โดยความเห็นชอบของสภาองคการบริหารสวนตําบลวังทองและนายอําเภอ เมืองกําแพงเพชร จึงตราขอบัญญัติไว ดังต่อไปนี้ ขอ 1 ขอบัญญัตินี้เรียกวา “ ขอบัญญัติองคการบริหารสวนตําบลวังทอง เรื่อง ควบคุมการเลี้ยง หรือปลอยสัตว พ.ศ. 2562 ” ขอ 2 ขอบัญญัตินี้ให้ใชบังคับในเขตองคการบริหารสวนตําบลวังทอง ตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศ ในราชกิจจานุเบกษาเป็นตนไป ขอ 3 ในขอบัญญัตินี้ “ การเลี้ยงสัตว ” หมายความวา การเลี้ยงสัตวในสถานที่เลี้ยงสัตว “ การปลอยสัตว ” หมายความวา การเลี้ยงสัตวในลักษณะที่มีการปลอยให้อยู่นอก สถานที่เลี้ยงสัตว รวมทั้งการสละการครอบครองสัตว “ สถานที่เลี้ยงสัตว ” หมายความวา คอกสัตว กรงสัตว ที่ขังสัตว หรือสถานที่ในลักษณะอื่น ที่ใชในการควบคุมสัตวที่เลี้ยง “ เจ้าของสัตว ” หมายความวา ผู้มีสิทธิเป็นเจ้าของสัตวนั้นรวมถึงผู้ครอบครองสัตวนั้นด้วย “ ราชการสวนทองถิ่น ” หมายความวา องคการบริหารสวนตําบลวังทอง “ เจ้าพนักงานทองถิ่น ” หมายความวา นายกองคการบริหารสวนตําบลวังทอง “ เจ้าพนักงานสาธารณสุข ” หมายความวา เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจาก รัฐมนตรีวาการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. 2535 ้ หนา 317 ่ เลม 140 ตอนพิเศษ 170 ง ราชกิจจานุเบกษา 14 กรกฎาคม 2566

ขอ 4 เพื่อประโยชนในการรักษาสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดํารงชีพของประชาชน ในทองถิ่นหรือเพื่อปองกันอันตรายจากเชื้อโรคที่เกิดจากสัตว ให้พื้นที่ในเขตอํานาจของราชการสวนทองถิ่น ดังต่อไปนี้ เป็นเขตควบคุมการเลี้ยงหรือปลอยสัตว (1) ให้พื้นที่ต่อไปนี้เป็นเขตหามเลี้ยงหรือปลอยสัตวบางชนิดหรือบางประเภทโดยเด็ดขาด ดังนี้ (1.1) ในพื้นที่ซึ่งเป็นทางสาธารณะทุกสายเป็นเขตหามเลี้ยงหรือปลอยสัตว เชน โค กระบือ แพะ แกะ ม้า อยางเด็ดขาด (1.2) ภายในอาคารสถานที่ราชการทุกแห่งเป็นเขตหามเลี้ยงหรือปลอยสัตว เชน สุนัข แมว อยางเด็ดขาด (1.3) บริเวณแหลงน้ําสาธารณะ สระน้ํา ซึ่งใชสําหรับอุปโภคเป็นเขตหามเลี้ยง หรือปลอยสัตว เชน โค กระบือ แพะ แกะ อยางเด็ดขาด (2) ให้พื้นที่ต่อไปนี้เป็นเขตที่การเลี้ยงหรือปลอยสัตวต้องอยู่ภายใตมาตรการอยางใด อยางหนึ่ง ดังนี้ (2.1) ให้เขตองคการบริหารสวนตําบลวังทองเป็นเขตที่การเลี้ยงหรือปลอยสัตว ต้องดําเนินการ ดังนี้ (2.1.1) จัดให้มีสถานที่เลี้ยงสัตวที่มั่นคงแข็งแรงตามความเหมาะสมแกประเภท และชนิดของสัตวและมีขนาดเพียงพอแกการดํารงชีวิตของสัตว มีแสงสวาง และการระบายอากาศที่เพียงพอ มีระบบการระบายน้ําและบําบัดของเสียที่เกิดขึ้นอยางถูกสุขลักษณะ (2.1.2) รักษาสถานที่เลี้ยงสัตวให้สะอาดอยู่เสมอ จัดเก็บมูลสัตวกําจัด ให้ถูกสุขลักษณะเป็นประจําไม่ปลอยให้เป็นที่สะสมหมักหมมจนเกิดกลิ่นเหม็นรบกวนผู้ที่อยู่บริเวณใกลเคียง (2.1.3) เมื่อสัตวตายลงเจ้าของสัตวจะต้องกําจัดซากสัตวและมูลสัตว ให้ถูกสุขลักษณะเพื่อปองกันมิให้เป็นแหลงเพาะพันธุแมลงหรือสัตวนําโรค ทั้งนี้ โดยวิธีที่ไม่กอเหตุรําคาญจาก กลิ่น ควันและไม่เป็นเหตุให้เกิดการปนเปอนของแหลงน้ํา (2.1.4) เจ้าของสัตวต้องจัดการให้สัตวทุกตัว มีการสรางภูมิคุมกันโรค โดยการฉีดวัคซีนเพื่อปองกันโรคและอันตรายจากเชื้อโรคที่เกิดจากสัตว ้ หนา 318 ่ เลม 140 ตอนพิเศษ 170 ง ราชกิจจานุเบกษา 14 กรกฎาคม 2566

(2.1.5) ให้เลี้ยงสัตวภายในสถานที่เลี้ยงสัตวของตน ไม่ปลอยสัตวให้อยู่ นอกสถานที่เลี้ยงสัตวโดยปราศจากการควบคุม กรณีเป็นสัตวดุรายจะต้องเลี้ยงในสถานที่ หรือกรงที่ บุคคลภายนอกเขาไปไม่ถึงตัวสัตว และมีปายเตือนให้ระมัดระวังโดยสังเกตเห็นได้อยางชัดเจน (2.1.6) ไม่เลี้ยงสัตวภายในสถานที่ที่เจ้าพนักงานทองถิ่นกําหนด (2.1.7) ควบคุม ดูแลสัตวของตนมิให้กออันตรายหรือเหตุรําคาญต่อผู้อื่น (2.1.8) ปฏิบัติการอื่นใดตามคําแนะนําของเจ้าพนักงานสาธารณสุข คําสั่งเจ้าพนักงานทองถิ่นรวมทั้งขอบังคับ ระเบียบ และคําสั่งขององคการบริหารสวนตําบลวังทอง ขอ 5 ในกรณีที่เจ้าพนักงานทองถิ่นพบสัตวในที่หรือทางสาธารณะอันเป็นการฝาฝนขอบัญญัตินี้ โดยไม่ปรากฏเจ้าของให้เจ้าพนักงานทองถิ่นมีอํานาจกักสัตวดังกลาวไวเป็นเวลาอยางนอยสามสิบวัน เมื่อพนกําหนดแล้วยังไม่มีผู้ใดมาแสดงหลักฐานการเป็นเจ้าของเพื่อรับสัตวคืนให้สัตวนั้นตกเป็นของ ราชการสวนทองถิ่นแต่ถาการกักสัตวไวอาจกอให้เกิดอันตรายแกสัตวนั้นหรือสัตวอื่นหรือต้องเสียคาใชจายเกินสมควร เจ้าพนักงานทองถิ่นจะจัดการขายหรือขายทอดตลาดสัตวนั้นตามควรแกกรณีกอนถึงกําหนดเวลาดังกลาวก็ได้ เงินที่ได้จากการขายหรือขายทอดตลาดเมื่อได้หักคาใชจายในการขายหรือขายทอดตลาดและคาเลี้ยงดูสัตวแล้ว ให้เก็บรักษาไวแทนสัตว กรณีที่มิได้มีการขายหรือขายทอดตลาดสัตวตามวรรคหนึ่งและเจ้าของสัตวมาขอรับสัตวคืน ภายในกําหนดเวลาตามวรรคหนึ่ง เจ้าของสัตวต้องเป็นผู้เสียคาใชจายสําหรับการเลี้ยงดูสัตวให้แก ราชการสวนทองถิ่น ตามจํานวนที่ได้จายจริงด้วย กรณีที่ปรากฏวาสัตวที่เจ้าพนักงานทองถิ่นพบนั้นเป็นโรคติดต่ออันอาจเป็นอันตรายต่อประชาชน ให้เจ้าพนักงานทองถิ่นมีอํานาจทําลายหรือจัดการตามที่เห็นสมควรได้ ขอ 6 ผู้ใดฝาฝนคําสั่งของเจ้าพนักงานหรือไม่ปฏิบัติตามขอบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กําหนดไว ในบทกําหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. 2535 และที่แกไขเพิ่มเติม ขอ 7 ในระหวางที่ยังไม่ได้ออกระเบียบ ประกาศ หรือคําสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามขอบัญญัตินี้ ให้ปฏิบัติตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. 2535 ้ หนา 319 ่ เลม 140 ตอนพิเศษ 170 ง ราชกิจจานุเบกษา 14 กรกฎาคม 2566

ขอ 8 ให้นายกองคการบริหารสวนตําบลวังทองเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามขอบัญญัตินี้ และให้มีอํานาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคําสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามขอบัญญัตินี้ ประกาศ ณ วันที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2563 สุบรรณ อันทะสา นายกองคการบริหารสวนตําบลวังทอง ้ หนา 320 ่ เลม 140 ตอนพิเศษ 170 ง ราชกิจจานุเบกษา 14 กรกฎาคม 2566